برخی از معروف‌ترین سواحل استرالیا، از جمله نقطه توریستی نوسا، به طور فزاینده‌ای در برابر فرسایش ساحلی ناشی از سال‌های متوالی لا نینا آسیب‌پذیر هستند و کارشناسان نگرانی خود را از تنوع زیستی محلی ابراز می‌کنند.
مطالعه ای که چهار دهه از تصاویر ماهواره ای را تجزیه و تحلیل می کند، نشان می دهد که سواحل در امتداد سواحل جنوب شرقی استرالیا به طور قابل توجهی در طول رویدادهای طولانی لانینا فرسایش می یابند.
این تحقیق در بحبوحه هشدارهایی انجام می شود که فرسایش در امتداد ساحل آفتاب کوئینزلند، پس از سه سال متوالی لا نینا، به طور قابل توجهی بر تنوع زیستی محلی تأثیر می گذارد.
دکتر خاویر لئون، مدرس ارشد جغرافیای فیزیکی در دانشگاه ساحل آفتاب، خط ساحلی بین ساحل اصلی نوسا و کولوم را زیر نظر گرفته است.
وی تخمین زد که طی سه سال گذشته به طور متوسط خط ساحلی حدود 20 متر عقب نشینی کرده است، در حالی که تپه های ماسه ای بین 7 تا 10 متر عقب نشینی کرده و به صورت عمودی بین 2 تا 3 متر فرسایش یافته اند.
لئون تخمین می‌زند که معمولاً، لانه‌سازی برخی از لاک‌پشت‌ها در امتداد آن خط ساحلی بین نوامبر و ژانویه رخ می‌دهد – «حدود 30 سال هر سال». “امسال هیچ لانه ای وجود نداشت.”
“من فرض می کنم که دلیل آن فرسایش ساحل و تپه های شنی است بنابراین جایی نیست که لاک پشت ها بتوانند [make] لانه‌های آنها،” او گفت، با اشاره به اینکه فعالیت لانه‌سازی در جنوب‌تر وجود داشته است، جایی که سواحل کمتر فرسایش می‌یابند.
“اگر شما بخواهید یک سیستم ساحلی را به تنهایی ترک کنید، ساحل بسیار جابجا می شود. مشکل واقعی زمانی است که زیرساخت هایی در پشت آن یا حتی بدتر از آن روی آن تپه های شنی دارید.” لئون از Main Beach و Maroochydore به عنوان مناطق آسیب‌پذیر یاد کرد.
تجزیه و تحلیل کوئینزلند با یافته های تحقیقات ماهواره ای که بیش از 8300 کیلومتر از خط ساحلی را در امتداد حوضه اقیانوس آرام مورد مطالعه قرار داده است، مطابقت دارد و به تأثیرات نوسان ال نینو-جنوبی در سواحل شنی تحت سلطه موج می پردازد.
انسو بین فازهای گرم ال نینو، لانینا سرد و فازهای خنثی در نتیجه تفاوت دمای سطح دریا در اقیانوس آرام در نوسان است.
از خط ساحلی استرالیا که تجزیه و تحلیل شد، محققان دریافتند که بین سال‌های 1984 تا 2022، 48 درصد از سواحل فرسایش قابل توجهی را در طول سال‌های لانینا تجربه کردند.
نویسنده اول این مطالعه، دکتر کیلیان ووس از دانشگاه نیو ساوت ولز، گفت: «این سیگنال در جنوب شرقی استرالیا بسیار واضح است. ووس گفت که فرسایش در طول لا نینا با افزایش 7 درصدی قدرت موج و تغییرات سطح دریا مرتبط بود.
برعکس، ال نینو با تجمع شن و ماسه در 75 درصد از سواحل مورد بررسی همراه بود. به نظر می‌رسد که انسو در آن سوی اقیانوس آرام تأثیر معکوس داشته است، و در نتیجه شن و ماسه در سواحل در طول سال‌های لانینا در امتداد سواحل غربی قاره آمریکا جمع می‌شود.
ووس گفت: «انسو بسیار نامتقارن است. رویدادهای ال نینو بسیار شدید و بسیار کوتاه هستند، در حالی که رویدادهای لانینو به ندرت به این شدت هستند اما بسیار طولانی تر هستند.
پس از ارتقاء خبرنامه
سواحل به نوعی خاطره دارند. اگر طوفان های زیادی در سال گذشته رخ داده باشد، ساحل فرسایش می یابد و زمان زیادی طول می کشد تا بهبود یابد.
وی به عنوان نمونه به سال 13-2012 اشاره کرد که بیشترین میزان فرسایش در استرالیا ثبت شد. در آن سال انسو در فاز خنثی بود، اما دو سال متوالی شرایط قوی لانینا را دنبال کرد.
نویسندگان این مطالعه نوشتند: «این نشان می‌دهد که ال نینو و لانینیا چگونه می‌توانند فازهای فرسایش طولانی‌مدت را در خطوط ساحلی شنی ایجاد کنند.
محققان فقط قدرت موج را مورد مطالعه قرار دادند، اما جهتی که امواج از آن به امتداد ساحل رسیدند را بررسی نکردند.
لئون که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت که امواج در امتداد سواحل شرقی استرالیا تمایل دارند از جهت جنوب شرقی به سواحل برخورد کنند، اما “لا نینا معمولاً به معنای امواج بیشتر از شرق است”.
او گفت: «به محض اینکه امواج شرقی زیادی دریافت کنید، بسیاری از آن سواحل به آن عادت ندارند، بنابراین مستعد فرسایش هستند. این چیزی است که ما در سه سال گذشته مشاهده کرده‌ایم.»
لئون اضافه کرد که تغییرات آب و هوایی انسانی چرخه طبیعی تغییرات خط ساحلی را پیچیده تر می کند. پیش‌بینی‌ها این است که برای سواحل شرقی استرالیا، صرف‌نظر از لانینیا یا ال نینو، ما شاهد جابه‌جایی امواج در خلاف جهت عقربه‌های ساعت خواهیم بود، به این معنی که به دلیل تغییرات اقلیمی، بیشتر و بیشتر از شرق می‌آیند.
این تحقیق در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.