امید به زندگی در سراسر جهان کاهش شدیدی را تجربه کرده است

تا کنون، تعداد مرگ و میرهای ثبت شده کووید-19 در سراسر جهان به 6.86 میلیون نفر رسیده است. با توجه به گزارش ناچیز تلفات در کشورهایی مانند چین، این احتمالاً دست کم گرفته شده است. مهمتر از آن، بر اساس محاسبات بیش از حد مرگ و میر، شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد همه گیری کووید-19 تلفات زیادی بر امید به زندگی جهانی وارد کرده است. از زمان قحطی در چین در سال 1959، ما شاهد کاهش شدید امید به زندگی در سراسر جهان نبودیم.

افزایش تعداد مرگ و میر در طول این همه گیری تأثیر قابل توجهی بر امید به زندگی جهانی داشته است. امید به زندگی در جهان برای اولین بار از سال 1959 دو سال متوالی کاهش یافته است و اگر در سال 2022 دوباره کاهش یابد، از نظر تاریخی در تاریخ مدرن بی سابقه خواهد بود.

در سطح ملی، بسیاری از کشورها کاهش شدید امید به زندگی را تجربه کردند. بین سال‌های 2019 تا 2021، برآورد می‌شود که امید به زندگی سالانه بیش از دو سال (به طور کلی چهار سال) در هشت کشور از جمله پنج کشور آمریکای مرکزی و جنوبی (پرو، 5.6، گواتمالا، 4.8، پاراگوئه، 4.7، بولیوی، 4.1) کاهش یافته است. و مکزیک، 4.0 سال)، و سه در اروپا (فدراسیون روسیه، 4.3، بلغارستان، 4.1، و مقدونیه شمالی، 4.1 سال).

امید به زندگی تنها در چند کشور اروپای غربی به سطح قبل از همه گیری بازگشت. اینها فرانسه، بلژیک، سوئیس و سوئد هستند.

در میان کشورهای ثروتمند، به ویژه ایالات متحده، کاهش شدید مداوم در امید به زندگی را تجربه کرده است. حتی قبل از همه‌گیری کووید-19، امید به زندگی در ایالات متحده برای نزدیک به یک دهه راکد بود. در سال 2021، انتظار می رفت که یک آمریکایی 76.1 سال زندگی کند که نسبت به اوج سال 2014 که 78.9 سال بود، 2.8 سال کاهش داشت. امید به زندگی اکنون به جایی که در سال 1996 بود بازگشته است. در ایالات متحده، علاوه بر کووید-19، عوامل دیگری نیز در کاهش امید به زندگی نقش دارند، از جمله بیماری های مرتبط با چاقی، مصرف بیش از حد مواد مخدر، مرگ و میر ناشی از اسلحه، حوادث رانندگی، و خودکشی ها

مرگ و میرهای گزارش شده Covid-19 یک شاخص کلیدی برای ردیابی تکامل همه گیری است. با این حال، بسیاری از کشورها هنوز فاقد سیستم های آماری حیاتی با ظرفیت ارائه داده های دقیق، کامل و به موقع در مورد تولد، مرگ و میر و علل مرگ هستند. تجزیه و تحلیل اخیر ظرفیت سیستم های اطلاعات سلامت در 133 کشور نشان داد که درصد مرگ و میرهای ثبت شده کووید-19 از 98 درصد در منطقه اروپا تا تنها 10 درصد در منطقه آفریقا متغیر است.

کشورها همچنین از فرآیندهای مختلفی برای آزمایش و گزارش مرگ و میر ناشی از کووید-19 استفاده می‌کنند، که به این معنی است که این ارقام مرگ و میر لزوماً متناسب نیستند. برای غلبه بر این چالش‌ها، مقامات بهداشت عمومی به مرگ و میر بیش از حد به عنوان معیار دقیق‌تری از تأثیر همه‌گیری روی آورده‌اند.

در اینجا، مرگ و میر اضافی به عنوان تفاوت در یک دوره خاص (بحران) بین تعداد کل مرگ و میر در مقایسه با مواردی که در شرایط عادی انتظار می رود، تعریف می شود. آنچه مهم است در نظر داشته باشید این است که مرگ و میر بیش از حد کووید-19 علت آن است هر دو تعداد کل مرگ و میرهایی که می تواند مستقیماً به ویروس نسبت داده شود و همچنین تأثیر غیرمستقیم آن، مانند اختلال در خدمات بهداشتی ضروری.

برای اتحادیه اروپا مجموعه داده کامل برای سال 2022 هنوز در دسترس نیست، اما آنچه می دانیم این است که مرگ و میر اضافی همچنان در بیشتر مناطق افزایش می یابد. اوج مرگ و میر بیش از حد همزمان با امواج کووید-19 نسبت به سال‌های 2020 و 2021 بسیار کمتر است.

در مجموع، همه‌گیری کووید-19 منجر به افزایش جهانی در مرگ و میر و کاهش امید به زندگی دوره‌ای شده است که در دوران مدرن بی‌سابقه است. از نظر تاریخی، کشورها به طور کلی در عرض دو سال از شوک های مرگ و میر مانند همه گیری آنفولانزای 20-1918 و دو جنگ جهانی بهبود یافته اند. و بنابراین، ما می توانیم انتظار داشته باشیم که بسیاری از کشورها به زودی به امید به زندگی قبل از همه گیری کووید-19 بازگردند. با این حال، توانایی هر کشور برای بازگشت به عقب متفاوت است و برخی مانند ایالات متحده احتمالاً به دلیل روندهای بهداشتی اساسی که قبل از همه‌گیری وجود داشت، مشکلات بیشتری نسبت به سایرین خواهند داشت.