فلزات رایج مانند آهن، مس و آلومینیوم در حال حاضر به طور گسترده بازیافت می شوند. اما محققان تخمین می زنند که تنها حدود 1 درصد از خاک های کمیاب در محصولات قدیمی مورد استفاده مجدد یا بازیافت قرار می گیرند. بر اساس گزارش سازمان زمین شناسی ایالات متحده، جهان در عوض برای تامین خاک های کمیاب به استخراج از معادن متکی است که حدود 70 درصد آن از چین تامین می شود.
برای آخرین مطالعه، محققان از مدل‌سازی برای پیش‌بینی چگونگی تغییر استفاده مجدد و بازیافت خاک‌های کمیاب استفاده کردند. دانشمندان دریافتند که ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ژاپن در نهایت می توانند ذخایر خاکی کمیاب را در وسایل الکترونیکی قدیمی و سایر محصولات خود جمع کنند که بسیار بیشتر از آن چیزی است که در معادن زمین پیدا می کنند.
بر اساس مدل‌سازی‌های خود، محققان پیش‌بینی کردند که در سطح جهانی، استفاده مجدد و بازیافت می‌تواند نیاز به استخراج نئودیمیم، عنصر خاکی کمیاب مورد استفاده در توربین‌های بادی را تا 60 درصد در سال 2050 در مقایسه با خط پایه معمولی کاهش دهد. برای دیسپروزیم که در توربین های بادی نیز استفاده می شود، این رقم 67 درصد بود.
فرصت وجود دارد، اما برخی از چالش های بزرگ باقی مانده است.
خاک های کمیاب اغلب با فلزات دیگر ترکیب می شوند، بنابراین استخراج آنها می تواند دشوار باشد. برخی از روش های بازیافت خاک های کمیاب به مواد شیمیایی خطرناک و انرژی زیادی نیاز دارند. استخراج چند گرم یا حتی میلی گرم خاک کمیاب که در هر محصول قدیمی وجود دارد می تواند کار دلهره آور باشد. و سیستم های زیادی برای جمع آوری وسایل الکترونیکی قدیمی و سایر موارد وجود ندارد.
با این حال، دانشمندان در حال کار برای پیشرفت تکنیک های بازیافت هستند. برای مثال، محققان مرکز نوآوری مواد حیاتی وزارت انرژی در آزمایشگاه ملی آیداهو، در حال توسعه روش هایی برای استفاده از میکروب ها به جای مواد شیمیایی سمی برای استخراج خاک های کمیاب از محصولات قدیمی هستند. شرکت‌هایی مانند اپل در حال توسعه روبات‌هایی هستند که به بازیابی مواد حیاتی، از جمله خاک‌های کمیاب، از آیفون‌های قدیمی کمک می‌کنند. بیست و پنج ایالت ایالات متحده و ناحیه کلمبیا در حال حاضر قوانین بازیافتی دارند که جمع آوری برخی از وسایل الکترونیکی مستعمل را الزامی می کند، اگرچه بیشتر خاک های کمیاب در این وسایل الکترونیکی بازیافت نمی شوند.