نظر: قبض فاضلاب اوکلاهاما که مواد سمی را هدف قرار می دهد به سلامت یا محیط زیست مربوط نمی شود


لایحه 1812 سنای اوکلاهاما در ژانویه 2024 ارائه شد و الزامات نظارت بر فاضلاب را برای متابولیت های ادراری 9 ماده شیمیایی پیشنهاد می کند: بنزوفنون، بیسفنول A (BPA)، استرون، اتینیل استرادیول، کتون مشک، پرگناندیول، تستوسترون، میپری استونالید.


برخی از این ها مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز مرتبط با پلاستیک، لوازم آرایشی و افزودنی های غذایی هستند. بیشتر آنها هورمون های استروئیدی طبیعی هستند. به عنوان مثال، اتینیل استرادیول یک کنترل کننده هورمونی رایج است و میفپریستون یک داروی سقط جنین ایمن و مؤثر است.

لایحه 1812 تلاشی برای ربودن نگرانی‌های زیست‌محیطی در مورد مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز برای کنترل انتخاب‌های سلامت ساکنان اوکلاهومان است، که فراتر از سقط جنین است و شامل کنترل تولد، داروهای تأییدکننده جنسیت و هورمون‌های درون‌زا می‌شود. طرفداران عدالت زیست محیطی باید در مورد سیاست اجتماعی واپسگرایانه ای که به عنوان محیط زیست گرایی پنهان شده است، به طور انتقادی فکر کنند.

مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز در بسیاری از مدل ها، از جمله انسان، با اثرات نامطلوب سلامتی گسترده ای همراه هستند و در واقع یک تهدید سلامت محیطی وحشتناک هستند. مواد شیمیایی صنعتی، آفت‌کش‌ها و داروهای دامپزشکی احتمالاً بیشتر آلودگی‌های شیمیایی محیط‌زیست را تشکیل می‌دهند، اما پیام‌های رایج بر کنترل تولد تمرکز دارند. دولت ایالات متحده و ایالت های منفرد اقداماتی را برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز، عمدتاً از طریق تنظیم فعالیت های صنعتی و محصولات مصرفی، انجام داده اند.

این برنامه ها بزرگترین منابع را هدف قرار می دهند. اوکلاهاما مقررات حفاظتی محصولات صنعتی یا مصرفی را برای هیچ یک از مواد شیمیایی شناسایی شده در لایحه 1812 و مطمئناً متابولیت های ادراری آنها اتخاذ نکرده است. جستجوی این متابولیت ها مانع از قرار گرفتن در معرض انسان یا آدرس دادن به منابع نمی شود. با این حال، نظارت بر فاضلاب برای کنترل بارداری، درمان های هورمونی و داروهای سقط جنین به نظارت و جرم انگاری رفتارهای بهداشتی کمک می کند.

ارائه نادرست اثرات “زنانه” اختلالات غدد درون ریز بر روی دوزیستان، خزندگان و ماهی ها علیه افراد دگرباش و ترنس و کسانی که از کنترل بارداری استفاده می کنند، مورد استفاده قرار گرفته است. میفپریستون یک هدف است زیرا ایالت ها دسترسی به سقط جنین را محدودتر می کنند. ایالت ها تلاش می کنند فروش و استفاده از این داروها را غیرقانونی کنند. هورمون‌های مورد استفاده برای مراقبت‌های بهداشتی تأییدکننده جنسیت نیز مشمول مقررات فزاینده‌ای هستند. شناسایی این قانون همیشه آسان نیست. در نگاه اول، بیل 1812 مانند یک پیروزی برای محیط بانان به نظر می رسد. آن نظارت بر فاضلاب را پیشنهاد می کند و نرم کننده خطرناک BPA را ذکر می کند. با این حال، آزمایش متابولیت‌های این آلاینده‌ها هیچ کمکی به منابع اصلی آلودگی نمی‌کند. در واقع، نویسنده آن، سناتور ایالتی جمهوری خواه ناتان دام، ادعا می کند که هیچ انگیزه محیط زیستی ندارد و حداقل هفت لایحه برای محدود کردن دسترسی به سقط جنین و یک لایحه برای “پایان دادن به عمل تخریب جنسیتی” حمایت کرده است.

ارائه نادرست اثرات “زنانه” اختلالات غدد درون ریز بر روی دوزیستان، خزندگان و ماهی ها علیه افراد دگرباش و ترنس و کسانی که از کنترل بارداری استفاده می کنند، مورد استفاده قرار گرفته است.

نظارت بر فاضلاب اغلب گامی به سوی استانداردها و محدودیت ها است. پس از تصویب، قطره چکان ها، از جمله تصفیه خانه های فاضلاب، می توانند برای بیش از حد جریمه شوند. اگر خطر به اندازه کافی بزرگ تلقی شود، می توان این محدودیت ها را در پایین ترین سطح تشخیص تعیین کرد و در واقع انتشار را غیرقانونی می کند. مسئولیت را می توان به یک منبع بالادستی موکول کرد. طرفداران محیط زیست اغلب خواستار مقررات بالادستی برای آلاینده های صنعتی هستند. اگر چنین محدودیت هایی برای مواد شیمیایی ذکر شده در لایحه 1812 اعمال شود، آیا مشتریان شهرداری در قبال محصولات متابولیک خود مسئول خواهند بود؟ شاید مقررات اینقدر به صورت فردی هدف قرار نگیرد. اما آزمایش سیستم‌های فاضلاب برای میفپریستون، داروهای تأیید کننده جنسیت و متابولیت‌های کنترل بارداری در حالی که قانون‌گذاران آن‌ها برای ممنوعیت انتخاب باروری تلاش می‌کنند، تلاشی آشکار برای مشارکت نظارت بر محیط‌زیست برای نظارت مدنی است.