در هر جایی که تغییرات آب و هوایی اثر خود را گذاشت، نابرابری بدتر شد. ناامیدی را می توان در چشمان کودکان پاکستانی دید که در میان گل و لای ایستاده بودند و از پنجره نگاه می کردند در حالی که باران در اردوگاهی که برای آوارگان داخلی برپا شده بود می بارید. مردم کنیا را گرفتار کرد که باید برای دسترسی به آب‌های زیرزمینی عمیق‌تر و عمیق‌تر بروند، زیرا خشکسالی دوره‌ای شرق آفریقا را گرفتار کرده است.
در سوی دیگر قاره آفریقا، در یک جامعه ساحلی در سنگال، زنانی که می‌گویند به دلیل کاهش جمعیت ماهی‌های ناشی از تغییرات آب و هوایی و پیامدهای یک پروژه حفاری گاز در دریا، مجبور شده‌اند به فحشا روی بیاورند، احساس ناامیدی کردند.
در مالاوی، تابوت‌هایی با افراد کشته شده در اثر باران‌های شدید طوفان فردی در گل و لای دراز کشیده بودند، در حالی که خانواده و دوستان، زیر یک چادر بزرگ، خداحافظی کردند.
در هند، جایی که سیل اغلب مجبور به تخلیه شد، یک کارگر آواره کشاورز که روی خاک چمباتمه زده بود، صورت خود را شست. در سریلانکا، مردی در آوار خانه خود ایستاده بود که در اثر فرسایش ویران شده بود. در این روز، دریاها آرام بودند، اما با ادامه گرم شدن سیاره، طوفان های بیشتری در پیش است.