پیمان دریای آزاد سازمان ملل متحد قصد دارد تا سال 2030 از 30 درصد اقیانوس ها محافظت کند، با تمرکز بر مناطق فراتر از صلاحیت ملی، اما اثربخشی آن مورد بحث است.
جولیتا کاردناس گزارش می دهد واکس.
به اختصار:
- این معاهده مناطق حفاظت شده دریایی (MPA) را برای تنظیم فعالیت هایی مانند ماهیگیری و حفاری ایجاد می کند، اما به دلیل عدم ممنوعیت کامل آنها با انتقاد مواجه می شود.
- این سازمان به دنبال اشتراک عادلانه منابع اقیانوس و یک اقتصاد اقیانوسی تنظیم شده است، با هدف متعادل کردن سود با حفظ.
- منتقدان استدلال می کنند که دستورالعمل های فعلی MPA اجازه فعالیت های استثماری را می دهد و ارزش حفاظتی واقعی این مناطق را زیر سوال می برد.
نقل قول کلیدی:
“مهم ترین چیزی که از اقیانوس ها می گیریم وجود ماست. اگر دوست داری نفس بکشی، گوش می دهی.»
– سیلویا ارل، زیست شناس و کاشف دریایی
چرا این مهم است:
آینده اقیانوس‌های جهان – و در نتیجه سیاره ما – در یک مقطع حساس قرار دارد، زیرا نقش اقیانوس ما در تنظیم آب و هوا و حفاظت از تنوع زیستی در تضاد با بهره‌برداری‌های کنترل نشده است. در دهه های پس از ایجاد مناطق حفاظت شده دریایی، اهداف حفاظتی و منافع تجاری در تضاد باقی مانده است.